Verder dan ooit is het eerste serieuze roman-lengte verhaal dat ik volledig heb afgerond. Op een nacht werd ik wakker met een scène in mijn hoofd. Een vaag, dor, Frans landschap en een meisje op de vlucht. Het eeuwige notitieblokje naast mijn bed kwam weer eens goed van pas en alles wat ik voor me zag schreef ik op. 

De volgende dag begon ik te schrijven.

Ik kan nu een heel verhaal houden over hoe het idee uit mij vloog, maar niets is minder waar. Lisa en Cédric zijn tien jaar in de maak. Ik had geen plot bedacht van tevoren, liet mijn karakters een eigen leven leiden. Hoewel dat vele onverwachte scènes heeft opgeleverd, zorgde het ook regelmatig voor writer's block. Het zorgde ervoor dat ik acht rondes aan redactie nodig had om alle fouten eruit te halen (en ongetwijfeld heb ik ze niet allemaal gevonden). 

Maar jaren later is mijn kindje af. En zoals alle mama's, vind ik mijn eigen kindje perfect.

Enorm spannend om mijn verhaal de wijde wereld in te sturen, maar ik weet dat het er klaar voor is en kan niet trotser zijn.